Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

In quibus hoc primum est in quo admirer, cur in gravissimis rebus non delectet eos sermo patrius, cum idem fabellas Latinas ad verbum e Graecis expressas non inviti legant.

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Haec dicuntur inconstantissime.: Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Quid adiuvas?: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Bork: An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Bork: Venit ad extremum;
Quis negat?: Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Bork: Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Idque quo magis quidam ita faciunt, ut iure etiam
reprehendantur, hoc magis intellegendum est haec ipsa nimia
in quibusdam futura non fuisse, nisi quaedam essent modica
natura.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Facillimum id quidem est, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Ad eos igitur converte te, quaeso. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Verum hoc idem saepe faciamus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. An hoc usque quaque, aliter in vita? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?